Tak jak Politechnika Poznańska kontynuuje tradycje działających przed nią w Poznaniu wyższych szkół technicznych, tak i Stowarzyszenie, działające obecnie pod nazwą „Stowarzyszenie Absolwentów Politechniki Poznańskiej”, skupia absolwentów szkół, które istniały bądź istnieją w Poznaniu, począwszy od 1919 roku, to jest Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn, Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki, Szkoły Inżynierskiej, Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej oraz Politechniki Poznańskiej.
Dobrze się stało, że już pierwsi absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn odczuli potrzebę i wartość zrzeszania się, bo dzięki nim możemy dzisiaj kontynuować ich piękne tradycje oraz osiągnięcia, które w znacznym stopniu przyczyniły się do rozwoju uczelni. Szczęśliwie się składa, że w dzieje polskiego wyższego szkolnictwa technicznego w Poznaniu wpleciona jest działalność Stowarzyszenia Absolwentów. Politechnika Poznańska jest taka, jakich ma absolwentów. Dlatego Stowarzyszenie w całej swej historii starało się, by Politechnika była sławna właśnie przez ich dzieła.
Celem działania Stowarzyszenia, określonym w statucie, jest między innymi:
– skupienie absolwentów w celu utrzymania i stałego pogłębiania więzi koleżeńskiej, pielęgnowania tradycji i zasad etyki zawodowej,
– utrzymanie łączności absolwentów z Politechniką Poznańską i działalność na rzecz jej dalszego rozwoju.
Prawie stuletnia tradycja polskiego wyższego szkolnictwa technicznego w Poznaniu skłania do przypomnienia historii Stowarzyszenia, nazywanego obecnie Stowarzyszeniem Absolwentów Politechniki Poznańskiej. Zapoczątkowano ją 10 października 1924 roku, kiedy to odbyło się pierwsze zebranie koleżeńskie inaugurujące prace organizacyjne związane z powołaniem stowarzyszenia absolwentów działającej w Poznaniu od 1 września 1919 roku Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn. Trzy miesiące później, 11 stycznia 1925 roku, odbyło się walne zebranie organizacyjne absolwentów Szkoły, na którym formalnie utworzono Stowarzyszenie i przyjęto statut. Organizatorom zebrania nie udało się dotrzeć do wszystkich ówczesnych absolwentów, a zwłaszcza do tych, którzy znaleźli zatrudnienie w Warszawie i jej okolicach. Jednak niezależnie i niemal równocześnie oni także podjęli inicjatywę powołania Stowarzyszenia Absolwentów Szkoły. Te dwie grupy organizatorów, poznańska i warszawska, łatwo się porozumiały i postanowiły utworzyć jedną wspólną organizację z siedzibą w Poznaniu. 3 maja 1925 roku odbył się w Poznaniu Ogólnopolski Zjazd Wychowanków Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn w Poznaniu. W roku Zjazdu liczba absolwentów Szkoły nie przekroczyła sześćdziesięciu. Przyjęto wtedy nowy statut Stowarzyszenia, uzgodniono kierunki działania oraz postanowiono, że corocznie w dniu 3 maja będą się odbywały zjazdy Stowarzyszenia.
Tę tradycję kontynuowano aż do 1939 roku. Podczas zjazdów nie tylko omawiano sprawy organizacyjne Stowarzyszenia, ale również dyskutowano nad treścią wygłaszanych odczytów, w których prezentowano aktualną problematykę techniczną dotyczącą np. obróbki metali, spawalnictwa, elektro i radiotechniki, silników spalinowych, lotnictwa, pojazdów trolejbusowych, a także zagadnień związanych z kierowaniem przedsiębiorstwami, zwłaszcza małymi. W programie były również wycieczki do nowocześnie wyposażonych fabryk. Podczas kryzysu gospodarczego, jaki wystąpił na początku lat 30. XX wieku Stowarzyszenie zajmowało się również pośrednictwem pracy. Trzeba nadmienić, że absolwenci Szkoły ze względu na dużą wiedzę zawodową oraz dobre przygotowanie do kierowania przedsiębiorstwami, mimo posiadania tylko tytułu technologa, nie mieli większych trudności ze znalezieniem interesującej ich pracy.
W 1935 roku Stowarzyszenie obchodziło swoje 10-lecie. Należało wtedy do niego 80% absolwentów Szkoły. Sprawne działanie Stowarzyszenia zapewniali tzw. mężowie zaufania powołani przez Zarząd spośród absolwentów mieszkających w różnych regionach kraju, między innymi w Warszawie czy Centralnym Okręgu Przemysłowym.
Duże zainteresowanie Stowarzyszeniem wynikało przede wszystkim ze znacznej jego aktywności widocznej zwłaszcza po roku 1930, kiedy to zaczął się ukazywać biuletyn informujący o jego działalności. W latach 1931-1933 biuletyn o nazwie „Wiadomości” był dwumiesięcznikiem o charakterze techniczno-społecznym. W 1934 roku tytuł biuletynu zmieniono na „Technolog” i zaczęto go wydawać jako miesięcznik. Był on oficjalnym organem Stowarzyszenia. Ostatni numer ukazał się w lipcu 1939 roku. W „Technologu” zamieszczano informacje o działalności Stowarzyszenia i Szkoły (wówczas Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki), artykuły naukowe i popularnonaukowe oraz reklamy przedsiębiorstw z całego kraju.
Jednym z ważniejszych zadań przedwojennego Stowarzyszenia były, wspierane przez słuchaczy Szkoły, starania o uzyskanie prawa do otrzymywania tytułu inżyniera (a nie, jak dotychczas, technologa). W staraniach tych Stowarzyszenie ściśle współpracowało z absolwentami i słuchaczami Warszawskiej Wyższej Szkoły im. Wawelberga i Rotwanda, która również nadawała swym absolwentom tytuł technologa, oraz z Bratnią Pomocą, która reprezentowała interesy słuchaczy (tak nazywano ówczesnych studentów).
Autorytet Stowarzyszenia i jego działalność w latach 1924-1939 miały znaczący wpływ na wzrost prestiżu poznańskiej uczelni w krajowym środowisku technicznym. O randze i autorytecie Stowarzyszenia decydowało przede wszystkim to, że wielu absolwentów Szkoły, bardzo dobrze przygotowanych do zawodu, a także wysoko ocenianych za umiejętności organizatorskie, zajmowało wysokie stanowiska w polskiej gospodarce, a zwłaszcza w szybko rozwijającym się przemyśle obronnym. Dzięki temu Stowarzyszenie mogło bardzo efektywnie włączyć się w roku 1936 w obronę Szkoły, wówczas Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki, przed jej przekształceniem w liceum techniczne. Koncepcję przekształcenia Szkoły w liceum akceptowało nawet ówczesne Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, powołując się na ustawę sejmową z roku 1932 o zasadach ustroju szkolnictwa. Stowarzyszenie, postanowiło nie tylko bronić dotychczasowego statusu szkoły, ale również wspomóc ówczesne starania władz miasta i izby przemysłowej o utworzenie w Poznaniu politechniki – uczelni o charakterze akademickim. Do tych działań zaangażowano przede wszystkim absolwentów pracujących w przemyśle obronnym (głównie w Centralnym Okręgu Przemysłowym), a także posłów z regionu, co nawet doprowadziło do powołania specjalnej podkomisji sejmowej. Na początku 1937 roku marszałek Rydz-Śmigły przyjął delegację Stowarzyszenia i słuchaczy Szkoły (jest wielce prawdopodobne, że na spotkaniu omawiano również zagadnienie przygotowania absolwentów do pracy w przemyśle zbrojeniowym – wówczas powstała koncepcja utworzenia w Szkole Katedry Uzbrojenia). Brak informacji, czy delegację Stowarzyszenia i słuchaczy Szkoły przyjął również premier Składkowski. Być może premier przekazał sprawę Ministrowi Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Wiadomo, że w czerwcu 1937 roku minister WRiOP, profesor Świętochowski, przyjął delegację Szkoły i na spotkaniu oświadczył, ze wycofuje koncepcję przekształcenia Szkoły w liceum techniczne. Obroniono więc, dotychczasowy status Szkoły podlegającej Ministerstwu WRiOP.
Stowarzyszenie nie było jednak usatysfakcjonowane i podejmowało dalsze działania, mające na celu uzyskanie zgody najwyższych władz państwowych na utworzenie w Poznaniu politechniki. Aby osiągnąć ten cel, przyjęto dość specyficzną koncepcję działania, być może dyskutowaną już podczas wspomnianego spotkania u marszałka Rydza-Śmigłego. Koncepcja ta polegała na wystąpieniu słuchaczy Szkoły o nadanie jej imienia Prezydenta Ignacego Mościckiego. Podczas wiecu słuchaczy, który odbył się z inicjatywy Stowarzyszenia 10 maja 1938 roku, jednomyślnie przyjęto stanowisko, by wystąpić do prezydenta Mościckiego z prośbą o zgodę na nadanie Szkole jego imienia. Nieznane są dalsze losy tego wniosku, natomiast wiadomo, że na początku 1939 roku Ministerstwo WRiOP, sprawujące nadzór nad Szkołą, przyrzekło przekształcić ją w politechnikę na przełomie lat 1940/1941. Można przypuszczać, że prezydent Mościcki zgodził się patronować Szkole, którą ze względu na rangę urzędu prezydenta należało przekształcić w politechnikę.
Wybuch wojny 1 września 1939 roku uniemożliwił spełnienie przyrzeczenia Ministerstwa. Do dzisiaj nie wiadomo, dlaczego nie zostało ono zrealizowane w 1945 roku, mimo że jeszcze podczas lutowych walk o wyzwolenie miasta prowadzono intensywne starania o utworzenie w Poznaniu politechniki. Nie można wykluczyć, że przedwojenne wydarzenia związane z nazwiskiem prezydenta Ignacego Mościckiego, które w ostatnich latach dwudziestolecia międzywojennego sprzyjały inicjatywom utworzenia w Poznaniu politechniki, w 1945 roku – w odmiennej sytuacji politycznej – wręcz im zaszkodziły.
W 1945 roku, krótko po zakończeniu walk o Poznań, reaktywowano działalność przedwojennej Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki oraz Stowarzyszenia Absolwentów. Szkoła została wkrótce przekształcona w Szkołę Inżynierską. Stowarzyszenie (przy Szkole Inżynierskiej) działało, w dość ograniczonym zresztą zakresie, do roku 1950. Decyzją władz administracyjnych miasta w roku 1949 Stowarzyszenie zostało postawione w stan likwidacji. Zjazd likwidacyjny Stowarzyszenia Absolwentów odbył się 6 maja 1950 roku w budynku uczelni przy pl. M. Skłodowskiej-Curie. Do członków Stowarzyszenia skierowano apel o włączenie się w działalność organizacji branżowych Naczelnej Organizacji Technicznej.
Jak już wcześniej nadmieniono, celem Stowarzyszenia w okresie jego istnienia do roku 1939 było między m.in. uzyskanie przez Szkołę uprawnienia do nadawania swoim absolwentom tytułu inżyniera, a nie technologa. Jest paradoksem historii, że długoletnie starania o te uprawnienia zakończyły się sukcesem dopiero w roku 1947.
Dyskusje związane z przyznaniem absolwentom Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu prawa do tytułu, czy też – jak niekiedy pisano stopnia inżyniera, a nie technologa, nadawanego przez Szkołę od początku jej istnienia, trwały bardzo długo. Dyskusja ta, często nie merytoryczna, a wynikająca z obawy o konkurencję dla studentów ówczesnych krajowych politechnik, była szczególnie intensywna po roku 1932, czyli po uchwaleniu ustawy o zasadach ustroju szkolnictwa oraz po opracowaniu pierwszego projektu ustawy o tytule inżyniera. Dyskusja trwała aż do wybuchu wojny, mimo że w roku 1937 projekt ustawy sejmowej o tytule inżyniera był w zasadzie gotowy. W projekcie tym przewidywano nadawanie tytułów inżyniera dyplomowanego oraz inżyniera: analogicznie jak dzisiaj – magistra inżyniera oraz inżyniera. Projekt ten był pozytywnie zaopiniowany m.in. w maju 1937 roku przez Zjazd Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Ten projekt ustawy był bardzo korzystny dla absolwentów Szkoły, przewidywał bowiem, przyznawanie im tytułu inżyniera. Niestety do wybuchu wojny ustawa nie została uchwalona. Sprawę nadawania dyplomów inżyniera absolwentom Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu rozstrzygnął dopiero dekret Rady Ministrów z roku 1947, który właściwie nie odbiegał od projektu ustawy z roku 1937. W opracowaniu ostatecznej wersji dekretu z roku 1947 ważną rolę odegrał Związek Technologów jako reprezentant Stowarzyszenia Absolwentów oraz Stowarzyszenia Naukowo-Techniczne Elektryków i Mechaników Polskich.
Kiedy w roku 1950 działalność Stowarzyszenia dobiegła kresu, Szkoła Inżynierska posiadała uprawnienie do nadawania absolwentom tytułu inżyniera. Tytuł ten, na podstawie dekretu z 3 lutego 1947 roku, uzyskali również wszyscy absolwenci przedwojennej PWSBM i PWSBMiE. Osiągnięto więc, jeden z głównych celów działalności Stowarzyszenia z lat 1924-1939.
Na wznowienie działalności Stowarzyszenia trzeba było czekać aż trzydzieści pięć lat. Podczas gdy Stowarzyszenie formalnie nie istniało, odbywały się jednak zjazdy absolwentów, przede wszystkim Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki. W trakcie spotkań domagano się od władz Uczelni reaktywowania działalności Stowarzyszenia Absolwentów. Kolejną uchwałę dotyczącą jego reaktywowania, podjętą na Zjeździe Absolwentów PWSBMiE w dniu 22 czerwca 1985 roku, postanowił wprowadzić w życie ówczesny rektor Politechniki Poznańskiej profesor Tadeusz Puchałka.
W celu zorganizowania Zjazdu Założycielskiego Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej i poprzedzających ją uczelni, rektor Politechniki powołał pięcioosobowy komitet założycielski z ówczesnym docentem, a obecnie profesorem, Janem Chajdą jako przewodniczącym. Komitet opracował projekt statutu i zorganizował Zjazd Założycielski. Odbył się on 14 grudnia 1985 roku z udziałem ponad 50 członków założycieli, absolwentów rożnych wydziałów Politechniki Poznańskiej, Szkoły Inżynierskiej, Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej oraz przede wszystkim Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Uczestnicy Zjazdu uchwalili statut Stowarzyszenia, wybrali Zarząd, Komisję Rewizyjną i Sąd Koleżeński. Pierwszym przewodniczącym Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej został profesor Zbigniew Stein.
Zarząd Stowarzyszenia rozpoczął działalność od skompletowania dokumentów niezbędnych do rejestracji Stowarzyszenia w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu. Już 18 grudnia 1985 roku (cztery dni po Zjeździe Założycielskim) Zarząd Stowarzyszenia wysłał, poprzez rektora Politechniki Poznańskiej, wniosek do Wydziału Społeczno-Administracyjnego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu z prośbą o rejestrację Stowarzyszenia. Uzgodnienia związane z rejestracją trwały do 8 lipca 1986 roku, jednak dokument potwierdzający wpisanie Stowarzyszenia do rejestru Urzędu Wojewódzkiego wpłynął do Uczelni dopiero w listopadzie 1986 roku. Wówczas, rok po Zjeździe Założycielskim, Stowarzyszenie mogło podjąć działalność. 13 grudnia 1986 roku odbyło się pierwsze zebranie Zarządu Stowarzyszenia. Od tej pory jego posiedzenia odbywają się cztery razy w roku. W okresie pierwszej kadencji Zarząd powołał 18 Kół, opublikował statut, przygotował i wydrukował legitymacje członkowskie, zaprojektował i doprowadził do wykonania odznaki Stowarzyszenia, opracował projekty regulaminów pracy Zarządu, Komisji Rewizyjnej i Sądu Koleżeńskiego. Rozkolportowano także, w formie komunikatu ulotki, informację o powstaniu Stowarzyszenia i zwrócono się do absolwentów Uczelni z prośbą o nawiązywanie kontaktu ze Stowarzyszeniem i zgłaszanie chęci uczestnictwa w jego pracach.
Nawiązując do postanowień statutu podkreślających kontynuowanie przez Stowarzyszenie tradycji szkół i stowarzyszeń poprzedzających Politechnikę Poznańską, Zarząd postanowił, że Koła nr 1 i 2 będą skupiały przede wszystkim absolwentów Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki, przy czym siedzibą Koła Nr 1 będzie Poznań, a Koła Nr 2 Warszawa. Powołano koła terenowe Stowarzyszenia w Bydgoszczy, Koninie i Zielonej Górze. Jak się okazało najliczniejsze i najaktywniej działające są koła skupiające absolwentów jednego roku i wydziału.
W 1989 roku odbyły się w Uczelni uroczystości związane z obchodami siedemdziesięciolecia polskiego wyższego szkolnictwa technicznego w Poznaniu. Z tej okazji odbył się kolejny Zjazd Absolwentów Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Podczas Zjazdu w budynku głównym uczelni przy placu Skłodowskiej Curie 5 odsłonięto dwie tablice pamiątkowe ufundowane przez absolwentów PWSBMiE. Są oni również fundatorami specjalnej księgi pamiątkowej najwybitniejszych absolwentów uczelni. W roku jubileuszu Politechniki, podczas inauguracji roku akademickiego, na wniosek Zarządu Stowarzyszenia, rektor Politechniki wręczył pięciu absolwentom PWSBMiE Medale „Przodującemu Absolwentowi Uczelni”.
Kolejne sprawozdawczo-wyborcze zjazdy Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej odbyły się w grudniu w latach 1990, 1995, 2000, 2005, 2010, 2015 i 2021 (wyjątkowo rok później ze względu na pandemię koronawirusa). W zjazdach uczestniczyli delegaci poszczególnych Kół wybrani zgodnie z zasadami określonymi w statucie. Uczestnicy zjazdów wybierali na nowe kadencje: Zarząd Stowarzyszenia, Komisję Rewizyjną i Sąd Koleżeński. Profesor Zbigniew Stein – były wieloletni Dziekan Wydziału Elektrycznego i były Prorektor uczelni na kolejnych zjazdach wybierany był Przewodniczącym Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej i pełni tę zaszczytną funkcję aż do roku 2015. W 2015 roku na funkcję Przewodniczącego Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej został wybrany Profesor Leszek Pacholski – były wieloletni Dyrektor Instytutu Zarządzania i Dziekan Wydziału Inżynierii Zarządzania.
W maju 1993 roku, wzorując się na wydawanym w latach 30. XX wieku miesięczniku Stowarzyszenia wznowiono wydawanie kwartalnika „Absolwent”. Numer pierwszy biuletynu ukazał się staraniem profesora Jana Chajdy – kierownika Zakładu Metrologii i Systemów Pomiarowych. Kolejny, drugi numer ukazał się staraniem Bogdana Zastawnego w grudniu 1995 roku z okazji walnego zwyczajnego zjazdu Stowarzyszenia Absolwentów. Po tym zjeździe, jako owoc dyskusji, na pierwszym posiedzeniu nowo wybranego Zarządu Stowarzyszenia z inicjatywy Lecha Grodzickiego powołano grupę roboczą, która postanowiła co kwartał wydawać na dobrym poziomie graficznym kolejne numery biuletynu Stowarzyszenia Absolwentów PP „Absolwent”. Ta grupa, przekształcona później w zespół redagujący (Marian Bień, Lech Grodzicki – redaktor naczelny, Stanisław Olejniczak i Zbigniew Tomaszewski) pomimo bardzo ograniczonych środków finansowych, zrealizowała swój plan i zamiar Stowarzyszenia. Trzeci numer „Absolwenta” ukazał się w czerwcu 1996 roku, a następne, regularnie co kwartał. Od kwietnia 2001 roku funkcję redaktora naczelnego od Lecha Grodzickiego przejął Janusz Bekas – członek Stowarzyszenia, były dziennikarz Głosu Wielkopolskiego. Po rezygnacji w marcu 2008 Janusza Bekasa kwartalnik „Absolwent” redagują Stanisław Olejniczak i Marian Bień. Po śmierci Stanisława Olejniczaka przygotowania kolejnych numerów kwartalnika, który od 2022 roku ukazuje się wyłącznie w wersji elektronicznej, podjął się Zbigniew Włodarczak we współpracy z profesorem Leszkiem Pacholskim.
Dotychczas ukazało się 110 numerów „Absolwenta”. W kwartalniku Stowarzyszenie Absolwentów PP informuje czytelników o życiu Stowarzyszenia, o organizowanych zjazdach koleżeńskich, o ważnych wydarzeniach na uczelni, o historii i dniu dzisiejszym wydziałów, o wybitnych nauczycielach i wychowawcach, o dokonaniach i sukcesach absolwentów. Kwartalnik Stowarzyszenia Absolwentów PP „Absolwent” wrósł w życie i tradycję Stowarzyszenia i Uczelni.
Ważnym postanowieniem Zarządu Stowarzyszenia Absolwentów PP jest utworzenie, z inicjatywy Bogdana Zastawnego Funduszu Stypendialnego Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej. Pierwsze środki na ten cel Stowarzyszenie uzyskało od uczestników i sponsorów Powszechnego Zjazdu Absolwentów. Obecnie na Fundusz Stypendialny przeznaczane są wpływy z odpisu 1% (obecnie 1,5%) podatku. Należy nadmienić, że absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki Jan Gorecki (zmarł w 1999 roku), odznaczony przez prezydenta USA dyplomami i medalami za wkład pracy w program kosmiczny „Apollo”, utworzył w Politechnice Poznańskiej fundusz stypendialny dla studentów. Od niego również Stowarzyszenie otrzymało w ramach spadku środki finansowe dla rodzin przedwojennych absolwentów Szkoły.
Czerwiec, jest co roku miesiącem absolutoriów w Politechnice Poznańskiej. Na tych uroczystościach absolwenci słyszą skierowane do nich słowa starszego kolegi – koleżanki ze Stowarzyszenia Absolwentów PP, który przekazuje im gratulacje i życzenia, informacje o Stowarzyszeniu, zaproszenie do współpracy. Tradycja buduje, jednoczy, pomaga żyć. Tworzy ją historia Stowarzyszenia Absolwentów PP i jego dzień dzisiejszy.
Inauguracja roku akademickiego jest corocznym świętem społeczności akademickiej. Na inauguracji przedstawiciele nowoprzyjętych studentów otrzymują z rąk JM Rektora indeksy. Przy współudziale Stowarzyszenia kultywowany jest powrót do historii, poprzez reimmatrykulację absolwentów, którzy rozpoczynali studia przed 50 laty. Jest to również podkreślenie, że siłą i chlubą Politechniki są jej absolwenci.
Stowarzyszenie Absolwentów PP skupia ponad 400 członków działających w 26 kołach liczących od 5 do 52 członków. Najwięcej jest wśród nich absolwentów Wydziału Elektrycznego. Najliczniejsze i najaktywniej działające Koła skupiają absolwentów z jednego roku i wydziału. Koła rocznikowe organizują zjazdy, najczęściej, co 5 lat (starsze roczniki spotykają się co roku). Zarząd organizuje co 5 lat spotkania dla wszystkich członków z okazji rocznicy powołania do życia Stowarzyszenia w roku 1924. W ramach obchodów stulecia wyższego szkolnictwa wyższego w Poznaniu oraz 95-ciolecia istnienia naszego, absolwenckiego stowarzyszenia spotkanie takie odbyło się w maju 2019 roku. Jeśli warunki finansowe i możliwości organizacyjne na to pozwolą, kolejny już jubileusz 100 lat istnienia Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej chcielibyśmy zorganizować w roku 2024.
Wyrażamy przekonanie, że coraz więcej absolwentów Politechniki Poznańskiej, po zapoznaniu się z historią Stowarzyszenia, włączy się w jego działalność. Zapraszamy!